یکی از منابع امتحان «تاریخ قرآن» ما - که امروز بود - مقاله ی «تعارض آیات و روایات با گمانه خلق الفاظ قرآن از سوی پیامبر اکرم^(ص)» بود. نوشته ی «جناب آقای دکتر عبدالهادی فقهی زاده» با همکاری «آقای مصطفی آذرخشی» که در مجله ی «علوم قرآن و حدیث» سال چهل و یکم زمستان 1388 شماره 83 چاپ شده.
مطالب خوب و جالبی داره در جواب کسانی که میگن «وحی فقط معانی بوده و الفاظ قرآن کریم، ساخته ی خود پیامبر(ص) بوده». اینم چکیده ی مقاله:

مفاد آیات قرآن و روایاتِ ائمه(ع) گویای آنند که پیامبر اکرم(ص) در دریافت وحی الهی کاملاً منفعل است، و امینِ خدا در دریافت و ابلاغ کلام او به شمار می رود؛ ازاین رو، آیات و روایات، همزبان، نزول الفاظ و معانی قرآن را بر آخرین رسول الهی تایید می کنند؛ حال آن که انگاره دخالت پیامبر اکرم(ص) درخلق الفاظ قرآن، آشکارا با آیات و روایات در تعارض است. آنچه مؤید این نظریه است، عبارت است از: توجه به دو شان متمایز تبلیغی و تبیینی پیامبر اکرم (ص)؛ آیاتی که قرآن کریم را نازل شده به زبان عربی قلمداد و ازآن با عنوان «کلام الله» تعبیر می کند؛ آیاتی که از قرائت و تلاوت قرآن بر پیامبراکرم(ص) سخن می گوید؛ آیاتی که کلام خدا را از کلام رسول تفکیک می کند و همزمان به هر دو حجیت می بخشد؛ روایاتی که قرآن را نازله به همین الفاظ موجود نشان می دهد؛ احادیثی که تکلم فرشته وحی را ابزارِ انتقال آیات قرآن به پیامبر(ص) می داند و روایاتی که قرآن، حدیث قدسی و حدیث نبوی را دارای هویت مستقل برمی شمارد.

دانلود

قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند می شود همه از هم می پرسند «چه کس مرده است؟»
چه غفلت بزرگی که می پنداریم خدا ترا برای مردگان ما نازل کرده است.
قرآن ! من شرمنده توام اگر ترا از یک نسخه عملی به یک افسانه موزه نشین مبدل کرده ام.
یکی ذوق می کند که ترا بر روی برنج نوشته،‌ یکی ذوق میکند که ترا فرش کرده ،‌یکی ذوق می کند که ترابا طلا نوشته ، ‌یکی به خود می بالد که ترا در کوچک ترین قطع ممکن منتشر کرده و …
آیا واقعا خدا ترا فرستاده تا موزه سازی کنیم ؟
قرآن! من شرمنده توام اگر حتی آنان که تو را می خوانند و ترا می شنوند ،‌ آن چنان به پایت می نشینند که خلایق به پای موسیقی های روزمره می نشینند... اگر چند آیه از تو را به یک نفس بخوانند مستمعین فریاد می زنند «احسنت …!» گویی مسابقه نفس است...
قرآن!‌ من شرمنده توام اگر به یک فستیوال مبدل شده ای حفظ کردن تو با شماره صفحه ، ‌خواندن تو آز آخر به اول ،‌یک معرفت است یا یک رکورد گیری! ای کاش آنان که ترا حفظ کرده اند ، ‌حفظ کنی ، تا این چنین ترا اسباب مسابقات هوش نکنند .

خوشا به حال هر کسی که دلش رحلی است برای تو.
آنان که وقتی ترا می خوانند چنان حظ می کنند ،‌ گویی که قرآن همین الان به ایشان نازل شده است. آنچه ما با قرآن کرده ایم تنها بخشی از اسلام است که به صلیب جهالت کشیدیم...

فیس نما

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنکُمْ (نساء/59)
اى کسانى که ایمان آورده ‏اید! اطاعت کنید خدا را! و اطاعت کنید پیامبر خدا و اولو الأمر را!

مناسب دیدم در این روز عزیز و مبارک مطلبی رو بذارم درباره ی ویژگی های «اولوا الأمر» از زبان قرآن کریم که اطاعتشون در کنار اطاعت از پیامبر - صلی الله علیه و آله - تشریع شده. این ویژگی ها از راه یافتن ویژگی های کسانی که از اطاعت آن ها نهی شده به دست آمده است:

ویژگی هایی که در اولوا الامر نیست:
وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً (کهف/28)
و از کسانى که قلبشان را از یاد خود غافل ساختیم اطاعت مکن!
وَ لا تُطِعِ الْکافِرینَ وَ الْمُنافِقینَ (احزاب/48)
و از کافران و منافقان اطاعت مکن‏.
فَلا تُطِعِ الْمُکَذِّبینَ (قلم/8)
از تکذیب‏ کنندگان (توحید و نبوّت) اطاعت مکن!
وَ لا تُطِعْ کُلَّ حَلاَّفٍ مَهینٍ هَمَّازٍ مَّشَّاءِ  بِنَمِیمٍ مَّنَّاعٍ لِّلْخَیرِْ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ عُتُلّ‏ِ  بَعْدَ ذَالِکَ زَنِیمٍ أَن کاَنَ ذَا مَالٍ وَ بَنِینَ إِذَا تُتْلىَ‏ عَلَیْهِ ءَایَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ (قلم/10 تا 15)
و از کسى که بسیار سوگند یاد مى‏ کند و پست است اطاعت مکن، کسى که بسیار عیبجوست و به سخن چینى آمد و شد مى‏ کند، و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است، علاوه بر این ها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است! مبادا بخاطر این که صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پیروى کنى)! هنگامى که آیات ما بر او خوانده مى‏ شود مى‏ گوید: «اینها افسانه‏ هاى خرافى پیشینیان است!»
* المیزان: کلمه «حلّاف» به معناى کسى است که بسیار سوگند مى‏ خورد، و لازمه بسیار سوگند خوردن در هر امر مهم و غیر مهم و هر حق و باطل، این است که سوگند خورنده احترامى براى صاحب سوگند قائل نباشد، و چون سوگندها به نام خدا بوده، پس معلوم مى‏ شود سوگند خورنده، عظمتى براى خداى عز و جل قائل نیست، و همین بس است براى رذلى او، و رذالت این صفت. و کلمه «مهین» از مصدر مهانت یعنى حقارت است، و منظور از آن، حقارت رأى و کوتاهى فکر است.
وَ لا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِماً أَوْ کَفُوراً (انسان/24)
و از هیچ گنهکار یا کافرى از آنان اطاعت مکن!
* دلیل: یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنْ تُطیعُوا الَّذینَ کَفَرُوا یَرُدُّوکُمْ عَلى‏ أَعْقابِکُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرینَ (آل عمران/149)
اى کسانى که ایمان آورده‏ اید! اگر از کسانى که کافر شده ‏اند اطاعت کنید، شما را به گذشته‏ هایتان بازمى‏ گردانند و سرانجام، زیانکار خواهید شد.
وَ لا تُطیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفینَ الَّذِینَ یُفْسِدُونَ فىِ الْأَرْضِ وَ لَا یُصْلِحُونَ(شعراء/151 و 152)
و فرمان مسرفان - همان ها که در زمین فساد مى‏ کنند و اصلاح نمى‏ کنند - را اطاعت نکنید!

و می توان این رذایل را به دو دسته ی پنداری و کرداری تقسیم کرد؛ یعنی، اولوا الأمر دارای گناه، چه در عمل و چه در فکر نیستند.

در ادامه، «آثار اطاعت از رسول خدا(ص)» را ببینید.

عید مبعث بر همگی مبارک

ادامه مطلب...

در تفسیر فرات از بشر بن شریح نقل شده که می گوید:
روزی از امام باقر(علیه السلام) پرسیدم که امیدبخش ترین آیه قرآن کدام آیه است؟ حضرت فرمود: اطرافیان شما در این باره چه نظری دارد؟
گفتم: آنها معتقدند آیه «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى? أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ» (زمر/53) (ای بندگان من که بر نفس خویش اسراف کرده اید از رحمت خدا نا امید نباشید) امیدوار کننده ترین آیه قرآن است.
حضرت فرمود: «اما ما اهل بیت چنین نظری نداریم.» پرسیدم پس نظر شما در این مورد چیست؟ فرمودند: آیه «وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى?» (ضحی/5) یعنی «و پروردگارت آنقدر به تو عطا خواهد کرد که راضی شوی» امید بخش ترین آیه قرآن است، و منظور از آن شفاعت است.
سپس ادامه دادند: یکی از دلایل ترجیح این آیه این است که در آیه مورد نظر شما، شرط برخورداری از آن رحمت واسعه، توبه و تسلیم و عمل نیک اعلام شده است، اما در آیه مربوط به شفاعت، هیچ قید و شرطی جز رضایت پیامبر مهربانی و رحمت وجود ندارد.

رهروان

عن النبی صلی الله علیه و آله و سلّم: من عمل بهذه الآیة فقد استکمل الإیمان. (المیزان، ج1، ص431)
هر کس به این آیه عمل کند، ایمان خود را به کمال رسانده است.

لَّیْسَ الْبرَِّ أَن تُوَلُّواْ وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لکِنَّ الْبرَِّ:
نیکى، (تنها) این نیست که (به هنگام نماز،) روىِ خود را به سوى مشرق و (یا) مغرب کنید بلکه نیکى (و نیکوکار) کسى است که‏:

(معیارهای بِرّ:)
1- مَنْ ءَامَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الاَْخِرِ وَ الْمَلَئکَةِ وَ الْکِتَابِ وَ النَّبِیِّنَ
ایمان به خدا، و روز رستاخیز، و فرشتگان، و کتاب (آسمانى)، و پیامبران‏
2- وَ ءَاتىَ الْمَالَ عَلىَ‏ حُبِّهِ ذَوِى الْقُرْبىَ‏ وَ الْیَتَامَى‏ وَ الْمَسَاکِینَ وَ ابْنَ السَّبِیلِ وَ السَّائلِینَ وَ فىِ الرِّقَابِ
انفاق مال خود - با همه ی علاقه‏ اى که به آن دارد - به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه و سائلان و بردگان‏
3- وَ أَقَامَ الصَّلَوةَ
برپا داشتن نماز
4- وَ ءَاتىَ الزَّکَوةَ
پرداخت زکات
5- وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُواْ
وفای به عهد
6- وَ الصَّابرِینَ فىِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِینَ الْبَأْسِ
استقامت در برابر محرومیتها و بیماریها و در میدان جنگ‏

أُوْلَئکَ الَّذِینَ صَدَقُواْ وَ أُوْلَئکَ هُمُ الْمُتَّقُون‏
 اینها کسانى هستند که راست مى‏گویند و (گفتارشان با اعتقادشان هماهنگ است) و اینها هستند پرهیزکاران‏.

(بقره/177)

ترجمه: حضرت آیت الله مکارم شیرازی