یکی از منابع امتحان «تاریخ قرآن» ما - که امروز بود - مقاله ی «تعارض آیات و روایات با گمانه خلق الفاظ قرآن از سوی پیامبر اکرم^(ص)» بود. نوشته ی «جناب آقای دکتر عبدالهادی فقهی زاده» با همکاری «آقای مصطفی آذرخشی» که در مجله ی «علوم قرآن و حدیث» سال چهل و یکم زمستان 1388 شماره 83 چاپ شده.
مطالب خوب و جالبی داره در جواب کسانی که میگن «وحی فقط معانی بوده و الفاظ قرآن کریم، ساخته ی خود پیامبر(ص) بوده». اینم چکیده ی مقاله:

مفاد آیات قرآن و روایاتِ ائمه(ع) گویای آنند که پیامبر اکرم(ص) در دریافت وحی الهی کاملاً منفعل است، و امینِ خدا در دریافت و ابلاغ کلام او به شمار می رود؛ ازاین رو، آیات و روایات، همزبان، نزول الفاظ و معانی قرآن را بر آخرین رسول الهی تایید می کنند؛ حال آن که انگاره دخالت پیامبر اکرم(ص) درخلق الفاظ قرآن، آشکارا با آیات و روایات در تعارض است. آنچه مؤید این نظریه است، عبارت است از: توجه به دو شان متمایز تبلیغی و تبیینی پیامبر اکرم (ص)؛ آیاتی که قرآن کریم را نازل شده به زبان عربی قلمداد و ازآن با عنوان «کلام الله» تعبیر می کند؛ آیاتی که از قرائت و تلاوت قرآن بر پیامبراکرم(ص) سخن می گوید؛ آیاتی که کلام خدا را از کلام رسول تفکیک می کند و همزمان به هر دو حجیت می بخشد؛ روایاتی که قرآن را نازله به همین الفاظ موجود نشان می دهد؛ احادیثی که تکلم فرشته وحی را ابزارِ انتقال آیات قرآن به پیامبر(ص) می داند و روایاتی که قرآن، حدیث قدسی و حدیث نبوی را دارای هویت مستقل برمی شمارد.

دانلود