با سلام

 از وقتی با خبر شدم قراراست نهم بهمن ماه، سومین مجمع دانش آموختگان برگزار شود، بی صبرانه منتظر فرارسیدن این روز بودم تا بار دیگر بتوانم دوستان عزیزم را زیارت نمایم.

 اما متأسفانه دقیقا دو روز قبل از روز موعود، حادثه ای برایم اتفاق افتاد که از من سلب توفیق نمود و نتوانستم در مجمع شرکت کنم، هر چند که در حکمت خدا شکی نیست و او را بسیار شاکرم ولی از دوستانی که با اصرار من سختی راه را به جان خریدند و در این روز در دانشکده حاضر شدند، صمیمانه تشکر و قدردانی می نمایم.

 از مدیر محترم وبلاگ و دیگر خواهران وبرادرانی که در این گردهمایی شرکت کرده اند،تقاضا دارم، طی گزارش ها و عکس هایی من و دیگر دانش آموختگانی که به دلایل مختلف، نتوانستند در مجمع حضور داشته باشند را بیشتر در جریان برنامه های آن روز قرار دهند تا شاید کمی از دلتنگی مان کاسته شود.

                      التماس دعای مخصوص از همه ی شما عزیزان

 کلاه قرمزی: آقای مرجی، شما می دونستی عباس آقا ، غیر از شهین خانوم یه زن دیگه هم داره؟
مجری: زندگی مردم به ما چه ربطی داره!؟
کلاه قرمزی: بله منم دیدم به ما مربوط نمی شه رفتم به یکی گفتم که بهش مربوط می شد...... مجری: کی؟
کلاه قرمزی: شهین خانوم!
مجری: بچه مگه تو فضولی!؟ اگه زندگیشون خراب بشه میتونی خودتو ببخشی!؟
کلاه قرمزی: مگه من مثل شمام که پدر مارو درمیاری تا ببخشیمون!؟
سه سوت خودمو میبخشم تازه به خودم جایزه هم میدم! ?

مجری: اصلاٌ کی به تو گفته عباس آقا یه زن دیگه داره؟

کلاه قرمزی: امروز کله ی عباس آقا رو دیدم، دو تا فرق داشت! مگه هرکی سرش دو تا فرق داشته باشه دو تا زن نمی گیره؟

مجری: بچه این حرفا همش الکیه!؟

کلاه قرمزی: اتفاقاٌ خودم هم شک کرده بودم، اگه اینجوری بود که شما با اون فرقی که رو کله ت داری باید حرمسرا راه مینداختی!

سلام

متناسب یا جو حاکم بر وبلاگ گفتم شاید بد نباشه بدونیم دوست خوب نعمت بزرگیه «که البته دوستان بنده از این نعمت بزرگ محروم بودند خخخخخخخ » و دیدار دوستان به نوعی یاد آوری نعمت لذا لازم دونستم در جهت انجام تلاش های بیشتر در زمینه ی برگذاری هر چه بهتر مجمع و لزوم شرکت همگان در آن نکاتی را از کلام الله مجید در راستای یادآوری نعمت ها یاد آور گردم.

توجه نمودن به نعمت های الهی و یاد آوری آنها انسان را از غرور و تکبر در مقابل خداوند باز می دارد و از فساد در زمین جلوگیری نموده، وفای به پیمان و فرمانبری در پی دارد که این موجب تقوای الهی و رستگاری می باشد.[1] به طور خلاصه  پی بردن به خالق و جلوگیری از انحراف و هدایت کنندگی از آثار یادآوری نعمت های الهی است.[2]