پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرمودند: امروز یه صحنه ای رو توی مترو دیدم که واقعا ناراحت کننده بود. همینطور که تو قطار نشسته بودم و سرم تو کتاب بود، یه دفعه دیدم یه خانمی سرو صداش بلند شد و به یه دختر و پسر جوون که ظاهر خوبی هم نداشتن، اعتراض کرد، و می گفت: «این چه رفتاریه؟! خجالت نمی کشید؟! ... خدا داره میبینه ...» و به تندی و پشت سر هم بهشون اعتراض و توهین می کرد! مردم هم بعضیاشون ساکت بودن و بعضیام اون خانوم رو به سکوت دعوت می کردن، بعضیام بهش نرم نرمک اعتراض می کردن. اون پسر و دختر هم با پررویی همراه با اضطراب انکار می کردن و جواب می دادن ... نفهمیدم اون دوتا چه کار کرده بودن. دوست داشتم از اون خانم -که یه دختر کوچولو هم همراش بود- پشتیبانی کنم. این کار رو هم با اعتراض کوتاهم به جواب دادنای اون پسر، کردم. اما احساس کردم دستم برای این کار باز نیست؛ اون خانم با صدای بلند و با بداخلاقی و توهین مدام داشت اونا رو از کار بدشون نهی می کرد. اصل کارش خوب بود اما روش کارش قابل دفاع نبود. داشت منکر رو با منکر جواب می داد. همینم باعث شد یکی از مسافرا -بعد از پیاده شدن اون خانوم- بگه: «خودش حواسش نیست که کارش خدایی نیست!» خیلی از دیدن این صحنه ناراحت شدم. اصلا انگار کارش نتیجه ی برعکس داد. یه جورایی انگار بعضیا نسبت به اون دو نفر حس دلسوزی داشتن. اصلا جالب نبود... مسأله ی امر به معروف و نهی از منکر مثل مسأله ی نماز است. یادگرفتنی است. باید بروید یاد بگیرید. مسأله دارد که کجا و چگونه باید امر به معروف و نهی از منکر کرد. چه اشکال دارد با اخلاق خوب تذکر دهند؟ ... امر و نهی یعنی دستور دادن - بکن، نکن - غیر از تمنّا کردن است؛ اما همین را با رفق، مدارا و محبت -نه با خشونت- انجام دهند. __________ [ سه شنبه 95/5/5 ] [ 10:34 عصر ] [ محمد رضا مزرعی فراهانی (86) ]
|
||