چون اولین مطلبی که می خوام بذارم مصادف شده با ایام مصاحبه های دکتری، فکر کردم سوالای مصاحبه دکتری فردوسی رو بذارم شاید مفید باشه... 

به نام خدا

سوالات آزمون کتبی سال گذشته دانشگاه فردوسی در رشته علوم قرآن و حدیث به شرح زیر بوده است.

ان شاءالله مفید باشد.

سوالات علوم قرآنی

          1- واژه های زیر را در رابطه با تحریف ناپذیری قرآن توضیح دهید.

          نسخ تلاوت، جمع قرآن، اعجاز قرآن،

          2- قلت ویدل لصحة مذهب الأکثرین ما أخرجه عبد الرزاق فی تفسیره والحاکم فی مستدرکه عن ابن عباس أنه کان یقرأ وما یعلم تأویله إلا الله ویقول الراسخون فی العلم آمنا به فهذا یدل على أن الواو للاستئناف لأن هذه الروایة وإن لم تثبت بها القراءة فأقل درجاتها أن یکون خبرا بإسناد صحیح إلى ترجمان القرآن فیقدم کلامه فی ذلک على من دونه

نظر سیوطی درباره این روایت چیست؟

چرا سیوطی آن را قبول نمی‌کند؟

چرا واو را به استیناف می‌پذیرد؟

          3- تفاوت تعدد نازل و تعدد نزول و تعدد اسباب نزول چیست؟

سوالات تفسیر

          1- دیدگاه مفسر را کاملا شرح و بیان کنید.

الف) از المیزان:

لَقَدْ رَضِیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنینَ إِذْ یُبایِعُونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ ما فی‏ قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّکینَةَ عَلَیْهِمْ وَ أَثابَهُمْ فَتْحاً قَریباً (18فتح)

فإن قلت: المراد بما فی قلوبهم لیس مطلق ما فیها بل نیتهم الصادقة المخلصة فی المبایعة کما ذکر، و علمه تعالى بنیتهم الموصوفة بالصدق و الإخلاص سبب یتفرع علیه رضاه تعالى عنهم لا مسبب متفرع على الرضا، و لازم ذلک تفریع الرضا على العلم بأن یقال: لقد علم ما فی قلوبهم فرضی عنهم لا تفریع العلم على الرضا کما فی الآیة.

قلت: کما أن للمسبب تفرعا على السبب من حیث التحقق و الوجود کذلک للسبب- سواء کان تاما أو ناقصا- تفرع على المسبب من حیث الانکشاف و الظهور، و الرضا کما تقدم صفة فعل له تعالى منتزع عن مجموع علمه تعالى بالعمل الصالح و ما یثیب به و یجزی صاحب العمل، و الذی انتزع عنه الرضا فی المقام هو مجموع علمه تعالى بما فی قلوبهم و إنزاله السکینة علیهم و إثابتهم فتحا قریبا و مغانم کثیرة یأخذونها.

سوال از مجمع البیان:

ب)

«وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا» أی وحدوا ربهم «بِالْحُسْنَى» أی بالجنة و قیل إن اللام فی لیجزی یتعلق بما فی قوله «وَ لِلَّهِ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ» لأن المعنى فی ذلک أنه خلقهم لیتعبدهم فمنهم المحسن و منهم المسی‏ء و إنما کلفهم لیجزی کلا منهم بعلمه عمله فتکون اللام للغرض ثم وصف سبحانه الذین أحسنوا فقال «الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبائِرَ الْإِثْمِ» أی عظائم الذنوب «وَ الْفَواحِشَ» جمع فاحشة و هی أقبح الذنوب و أفحشها و قد بینا اختلاف الناس فی الکبائر فی سورة النساء و قد قیل إن الکبیرة کل ذنب ختم بالنار و الفاحشة کل ذنب فیه الحد و من قرأ کبیر الإثم فلأنه یضاف إلى واحد فی اللفظ و إن کان یراد به الکثرة «إِلَّا اللَّمَمَ» اختلف فی معناه فقیل هو صغار الذنوب کالنظر و القبلة و ما کان دون الزنا عن ابن مسعود و أبی هریرة و الشعبی و قیل هو ما ألموا به فی الجاهلیة من الإثم فهو معفو عنه فی الإسلام عن زید بن ثابت و على هذا فیکون الاستثناء منقطعا و قیل هو أن یلم بالذنب مرة ثم یتوب و لا یعود عن الحسن و السدی و هو اختیار الزجاج لأنه قال اللمم هو أن یکون الإنسان قد ألم بالمعصیة و لم یقم على ذلک و یدل على ذلک قوله «إِنَّ رَبَّکَ واسِعُ الْمَغْفِرَةِ» قال ابن عباس لمن فعل ذلک و تاب و معناه أن رحمته تسع جمیع الذنوب لا تضیق عنه‏

سوال حدیث:

          1- بررسی سندی و ترجمه اعراب گذاری و شرح کامل حدیث

مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ عَمِّهِ حَمْزَةَ بْنِ بَزِیعٍ عَنْ عَلِیٍّ السَّائِیِّ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْأَوَّلِ مُوسَى ع قَالَ قَالَ مَبْلَغُ عِلْمِنَا عَلَى ثَلَاثَةِ وُجُوهٍ مَاضٍ وَ غَابِرٍ وَ حَادِثٍ فَأَمَّا الْمَاضِی فَمُفَسَّرٌ وَ أَمَّا الْغَابِرُ فَمَزْبُورٌ وَ أَمَّا الْحَادِثُ فَقَذْفٌ فِی الْقُلُوبِ وَ نَقْرٌ فِی الْأَسْمَاعِ وَ هُوَ أَفْضَلُ عِلْمِنَا وَ لَا نَبِیَّ بَعْدَ نَبِیِّنَا

موسى بن جعفر علیه السلام فرمود: علم ما بسه جهت رسائى دارد: گذشته و آینده و پدیدشونده اما گذشته براى ما تفسیر شده است (یعنى اخبار گذشته را پیغمبر براى ما توضیح داده است) و اما آینده (در جامعه و مصحفى که نزد ماست) نوشته شده و اما پدیدشونده از راه الهام بدل و تأثیر در گوش باشد (که هر روز و هر ساعت مخصوصا شبهاى جمعه و قدر براى ما حاصل آید) و آن بهترین دانش ماست، (زیرا مخصوص بما و از اسرار امامت است ولى با وجود همه این علوم که ما داریم پیغمبر نیستیم) و پیغمبرى بعد از پیغمبر ما نیست.

          2- اگر در جرح و تعدیل به تعارض مواجه شویم چه می‌کنیم؟

          3- ضبط به چه معناست؟

          ضبط راوی را چگونه می‌توان شناخت؟

          آیا عالمان شیعه ضبط را در بررسی راوی توجه دارند؟

          چرا این شیوه را دارند؟