دیشب به سرم باز هوای دگر افتاد
در خواب مرا سوی خراسان گذر افتاد
چشمم به ضریح شه والا گهر افتاد
این شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد
با آل علی هر که در افتاد ور افتاد

این قبر غریب الغربا خسرو توس است
این قبر مغیث الضعفا شمس شموس است
خاک در او مرجع ارواح و نفوس است
باید ز ره صدق بر این خاک در افتاد
با آل علی هر که در افتاد ور افتاد

اولاد علی شافع یوم عرصاتند
دارای مقامات رفیع الدرجاتند
در روز قیامت همه اسباب نجاتند
ای وای بر آن کس که به این دوده در افتاد
با آل علی هر که در افتاد ور افتاد

هر کس که به این سلسله ی پاک جفا کرد
بد کرد، نفهمیده غلط کرد،خطا کرد
دیدی که یزید از ستم و کینه چها کرد
آخر به درک رفت، به روحش شرر افتاد
با آل علی هر که در افتاد ور افتاد

کام و دهن از نام علی یافت حلاوت
گل در چمن از نام علی یافت طراوت
هر کس که به این سلسله بنمود عداوت
در روز جزا جایگهش در سقر افتاد
با آل علی هر که در افتاد ور افتاد

حوران بهشتی زده اند در حرمش صف
خیل ملک از نور طبق ها همه بر کف
شاهان به ادب در حرمش گشته مشرف
این جاست که تاج از سر هر تاجور افتاد
با آل علی هر که در افتاد ور افتاد

سید اشرف الدین قزوینی(نسیم شمال)