بسمه تعالی زینت هر کس به تناسب سعهی وجودی اوست. برای راه یابی به قرب الهی، باید این زینت را قربانی کرد. زینت رسول الله(ص) چیست؟ حسنین(ع) نه تنها زینت رسول گرامی اسلام(ص)، که زینت عرش الهیاند.[1] روز زینت، چه روز عاشورا باشد و چه روز هفتم ذی الحجه، رحمت عالمیان دراین روز، قربانیاش را زینت میدهد؛ ام سلمه میگوید: رسول الله را دیدم که بر فرزندش حسین(ع) ردایی پوشانده که از البسهی دنیا نیست. ایشان را گفتم این ردا چیست؟ فرمود: هدیه ایست الهی که پروردگارم آن را برای حسین به من عطا کرده و پودش از پر جبرئیل است. من این ردا را بر تن او میکنم و زینتش میدهم؛ چرا که امروز روز زینت است و من او را دوست میدارم.[2] او(ص) قربانیاش را زینت میدهد و زینتش را قربانی میکند؛ چرا که ذبح عظیم فرزند اوست.[3] قربانِ شیخ الانبیا(ع) است که به دستان رسول مصطفی(ص) ذبح میشود: مرید پیر مغانم زمن مرنج ای شیخ چرا که وعده تو کردیّ و او بجا آورد حافظ
1- و فی خبر عنه ص إذا کان یوم القیامة زین عرش الرحمن بکل زینة ثم یؤتى بمنبرین من نور طولهما مائة میل فیوضع أحدهما عن یمین العرش و الآخر عن یسار العرش ثم یأتی الحسن و الحسین یزین الرب تبارک و تعالى بهما عرشه کما تزین المرأة قرطاها. (المناقب،3/396) 2- أَقُولُ رَوَى بَعْضُ مُؤَلِّفِی أَصْحَابِنَا عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ أَنَّهَا قَالَتْ رَأَیْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص یُلْبِسُ وَلَدَهُ الْحُسَیْنَ ع حُلَّةً لَیْسَتْ مِنْ ثِیَابِ الدُّنْیَا فَقُلْتُ لَهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا هَذِهِ الْحُلَّةُ فَقَالَ هَذِهِ هَدِیَّةٌ أَهْدَاهَا إِلَیَّ رَبِّی لِلْحُسَیْنِ ع وَ إِنَّ لُحْمَتَهَا مِنْ زَغَبِ جَنَاحِ جَبْرَئِیلَ وَ هَا أَنَا أُلْبِسُهُ إِیَّاهَا وَ أُزَیِّنُهُ بِهَا فَإِنَّ الْیَوْمَ یَوْمُ الزِّینَةِ وَ إِنِّی أُحِبُّه(بحارالأنوار،43/271). 3- حدثنا عبد الواحد بن محمد بن عبدوس النیسابوری العطار رضی الله عنه قال حدثنا علی بن محمد بن قتیبة النیسابوری عن الفضل بن شاذان قال سمعت الرضا ع یقول لما أمر الله عز و جل إبراهیم ع أن یذبح مکان ابنه إسماعیل الکبش الذی أنزله علیه تمنى إبراهیم ع أن یکون قد ذبح ابنه إسماعیل بیده و أنه لم یؤمر بذبح الکبش مکانه لیرجع إلى قلبه ما یرجع إلى قلب الوالد الذی یذبح أعز ولده علیه بیده فیستحق بذلک أرفع درجات أهل الثواب على المصائب فأوحى الله عز و جل إلیه یا إبراهیم من أحب خلقی إلیک فقال یا رب ما خلقت خلقا هو أحب إلی من حبیبک محمد ص فأوحى الله تعالى إلیه أ فهو أحب إلیک أم نفسک قال بل هو أحب إلی من نفسی قال فولده أحب إلیک أم ولدک قال بل ولده قال فذبح ولده ظلما على أیدی أعدائه أوجع لقلبک أو ذبح ولدک بیدک فی طاعتی قال یا رب بل ذبح ولده ظلما على أیدی أعدائه أوجع لقلبی قال یا إبراهیم فإن طائفة تزعم أنها من أمة محمد ستقتل الحسین ابنه من بعده ظلما و عدوانا کما یذبح الکبش و یستوجبون بذلک سخطی فجزع إبراهیم ع لذلک و توجع قلبه و أقبل یبکی فأوحى الله عز و جل إلیه یا إبراهیم قد فدیت جزعک على ابنک إسماعیل لو ذبحته بیدک بجزعک على الحسین و قتله و أوجبت لک أرفع درجات أهل الثواب على المصائب و ذلک قول الله عز و جل وَ فَدَیْناهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ(صافات/107) (الخصال،1/59-58) [ چهارشنبه 91/10/13 ] [ 1:50 عصر ] [ دکتر الهه شاهپسند (82) ]
|
||