یا هو 

شفاف مثل نور بود

  بزرگ، همچو کوه

            آرام، به پهناوری دشت وسیع

                   مهربان تر ز نسیم

                            آسمانی علم در سینه ی خود

                                    هیبتش چون دریا

  گرمی اش، مطبوع تر از آفتاب

         رنگ او، رنگ خدا

                 در وقار، همچو گل یاس

                         و در وقت حضور، مثل خورشید پر از گرما بود

   لیک صد حیف که رفت...

              رشته ی نور جدا شد ........

                           و غم هجران دریا، ماند بر سینه ی ما

  یاد استاد بخیر ........

              یاد آن موج گریزان که دگر باز نگشت ...