قالَ لَه نَصْرانیٌّ: «أَنْتَ‏ بَقَرٌ.» قالَ: «لا، أَنا باقِرٌ.» قالَ: «أَنْتَ ابْنُ الطَّبّاخَةِ» قالَ: «ذاکَ حِرْفَتُها.» قالَ: «أَنْتَ ابْنُ السَّوْداءِ الزِّنْجیَّةِ الْبَذیَّةِ.» قالَ: «إِنْ کُنْتَ صَدَقْتَ غَفَرَ اللَّهُ لَها، وَ إِنْ کُنْتَ کَذَبْتَ غَفَرَ اللَّهُ لَکَ.» قالَ فَأَسْلَمَ النَّصْرانیُّ.‏

بحار الأنوار (چاپ بیروت) ؛ ج‏46 ؛ ص289

مردی نصرانی به امام باقر علیه السلام اهانت کرده و گفت: تو «بَقَر» هستی.
امام فرمود: نه، من باقر هستم.
گفت: تو فرزند زنی آشپز هستی.
امام فرمود: این حرفه ی او بود (این ننگ نیست).
گفت: تو فرزند زن سیاه زنگی بد زبان هستی.
امام فرمود: اگر راست می گویی خداوند او را بیامرزد، و اگر دروغ می گویی خداوند تو را بیامرزد.
حالا دیگر نصرانی، مسلمان شده بود...

پ. ن: السلام علیکم یا اهل بیت النبوة و موضع الرسالة و مختلَف الملائکة و مهبط الوحی و معدن الرحمة و خزّان العلم و منتهی الحلم... (فرازی از زیارت جامعه کبیره)

و چیست که بتواند داغ شهادت ایشان را تسلّی دهد...