سال 80 که واسه مصاحبه به محل دانشکده واقع در خیابان رازی (پشت بیمارستان امام رضا(ع)) رفتم، اصلاً فکر نمی کردم که بعد از گذشت یک دهه، اون دانشکده و امکانات، بشه این دانشکده و این امکانات. یادش بخیر... اون روزا فضای داخل دانشکده، نه تنها شباهتی به یک فضای علمی نداشت بلکه یه جورایی، بگی نگی، فاصله هم داشت. امّا... توی این مدّت تقریباً کوتاه، افتخاراتی که بچه های این فضا و محیط به دست آوردند نشون داد که واسه رسیدن به مدارج بالای علمی و کسب رتبه های برتر دانشگاهی، لازم نیست حتماً فضای ظاهری و امکانات محل تحصیل در حدّ اعلی باشه. به هر حال... این کلام رو گفتم تا از این طریق هم تبریکی عرض کرده باشم خدمت همه ی بروبچه های کوشا و درس خون خودمون و هم اینکه قدرشناسی کرده باشم از همه ی مسئولای زحمت کش دانشکدمون (قدیمی ها وجدیدی ها). و آخرسخن... خدا کنه همیشه از اینکه هرجا هستیم و هرچی داریم راضی باشیم و شاکر و فقط تلاش کنیم و تلاش وتلاش. حق یارتون
کلیدواژه ها:
[ جمعه 91/7/28 ] [ 9:22 صبح ] [ بی بی طاهره رحمن پناه (80) ]
|
||