انگار روزیام نبود هیچ مطلبی برای ویژهنامهی غدیر داشته باشم. هرچه تلاش میکردم به درِ بسته میخورد. فرصت داشت تمام میشد که به ویدئوی شبکهی تلویزیونی «اهلالبیت(ع)» برخوردم: «نگاه به امام علی(ع) مسلمانم کرد». به! خوراک خودم است! هم تازهمسلمان و هم با محوریت امام علی(ع). ولی هرچه فیلم را نگاه کردم، نشانی از نقش امیرالمؤمنین در مسلمان شدن «علی اسمارت» ندیدم. با نومیدی ذهنم را در غدیر خم به پرواز درمیآوردم و دنبال مطلبی میگشتم که مستقیم از غدیر و امیرالمؤمنین(ع) بگوید. ناگهان این فکر از ذهنم گذشت: مگر میشود علیبنابیطالب(ع) در داستان هدایت علی اسمارت و اینهمه تازهمسلمان دیگر نقشی نداشته باشد؟ پس ثمرهی آنهمه از خودگذشتگی، آنهم هفتاد روز پس از بیعت همگانی عدیر خم، چه بود؟ امام علی(ع) همین روزها را میدید که سکوت کرد و همهی سختیها را به جان خرید. از کنار آنهمه فتنه، آنقدر زیبا و آرام عبور کرد تا امروز، علی اسمارت هم در «لانگبیچ»، جنوب کالیفرنیا، از لابهلای علیستیزی گمراهان عالم، نور علی(ع) را ببیند و اسم فرزندانش را هم علی، مهدی و زینب بگذارد. ادامه مطلب... [ سه شنبه 93/7/22 ] [ 4:4 عصر ] [ دکتر احمد عبدالله زاده مهنه (91) ]
|
||