هنوز نرفتم دوباره برگشتم

بعضی وقت ها آدم یه چیزای رو با خودش مقایسه میکنه و بیشتر هم این افکار زمانی که با خودت خلوت کردی برات پیش میاد.

یه وقتی تو مدینه پیاده یه مسیری رو میرفتم که به دلایلی راهم طولانی شد و تقریبا یه چیزی شاید نزدیک چهار ساعت توی هوای گرم راه رفتم تو این مدت آبی هم برای خوردن نداشتم واقعا سختم بود و دیگه داشتم کم میاوردم. نه خداییش کم آوردم.

حالا شما فکر کنین آدم خسته، بی آب، عرق بدن امانت رو بریده لباسها از شدت عرق کردن به تنت چسبیده، پاهات رمق نداره، کسی کمکت نمیکنه و ....

حالا شما فکر کن در این هوا و اوضاع میخوای روضه بگیری. من که خداییش نیستم.

امام علی ع در این شرایط روزه میگرفتن و با دستان مبارک به حفر چاه میپرداختن و بعد در حدیثی میفرمایند من دنیا را به خاطر روزه گرفتن در تابستان و شب زنده داری در زمستان دوست دارم.

شاید ماها زیاد شعار (ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند) را گفته ایم. آیا واقعا در عمل این گونه هست.

من هم سرمای نجف و هم گرمای نجف رو تجربه کردم. و منطقه نجف به خاطر شرایط اقلیمیش واقعا هواش وحشتناکه.

حالا شما شرایط امروز و آن ایام را با هم مقایسه کنید. لوازم گرمایشی و سرمایشی و پوشاک آن زمان و ما.

شاید اگر ما هم در زمان حضرت بودیم از فرمان ایشان سرباز میزدیم. چرا که حضرت میفرمودند آماده جنگ شوید. کوفیان در جواب میگفتند الان هوا گرم است بگذار هوا سرد شود و باز در هوای سرد به جنگ نرفته و بهانه سردی هوا را میگرفتند.

مثالی دیگر: ما الان با وسایل نقلیه جابه جا می شیم و اگر مسیر کمی طولانی باشه نسبتا اذیت میشیم مثالا شما از مشهد تا تبریز رو با اتوبوس برین و ببینین چه بلایی سرتون میاد. در صدر اسلام مسلمانان برای گسترش دین از شبه جزیره عربستان با پای پیاده وارد قاره آفریقا شده شمال آفریقا را کاملا طی کرده و از آنجا وارد قاره اروپا شده و در کشور فرانسه کنونی با اقوام وحشی میجنگیدند. (یا پیغمبر) یارو یک سال پیاده را میرفته میرسیده اونجا تازه باید میجنگیده. آیا واقعا ما هم این همت رو داریم.

یک جلسه برای کانون فارغ التحصیلان میخوایم بذاریم بعضیا میگن ما نمیاییم.

این هم حرکت ما برای اسلام.