یه نفر یه نکته ی جالبی می گفت که تا حالا بهش فکر نکرده بودم؛ می گفت ما سفارش شدیم به این که اگه تو مجلس عزا گریمون نیامد، تباکی کنیم؛ یعنی حالت آدم گریه کن رو به خودمون بگیریم. این باعث میشه که نیاز نباشه روضه خون جلسه، برای به گریه انداختن مردم، به هر داستان و خرافات و شعر و داد و بیدادی متوسّل بشه!

حجت‌الاسلام سید مرتضی حسینی، استاد دانشکده تربیت مدرس قرآن مشهد در مراسم عزاداری دهه اول محرم در دانشکده تربیت مدرس قرآن مشهد، در زمینه پیروی از سبک زندگی امام حسین(ع)، گفت: قرآن کریم در وجود رسول الله برای ما بالاترین الگوی کمال بشری را قرار داد، آن بزرگوار در قله مرتفع  قرار دارد و از ما خواسته‌اند هر چه می‌توانیم خود را به آن قله نزدیک کنیم. 

    وی با تاکید بر اینکه اهل‌بیت (ع) نیز مانند پیامبر(ص) اسوه هستند و سیره آن بزرگواران برای ما مانند سنت‌شان حجت است، افزود: در وجود امام حسین (ع) و دیگر ائمه، اسوه و الگویی برای انسان‌ها قرار دارد و ما باید خود را به آن الگو نزدیک کنیم.

 حجت‌الاسلام حسینی با بیان اینکه امام حسین(ع) هدف قیام خود را در موارد متعدد بیان می‌کنند، خاطرنشان کرد: آن امام بزرگوار یکی از اهداف قیام خود را اصلاح امت جدش عنوان می‌کنند.

  ادامه مطلب...

نزدیک منزل ما، یک مسجد کوچک به نام امام حسن(ع) هست که اتفاقا مثل امام حسن(ع) غریب هم هست؛ برای همین، هر وقت که خدا توفیق بدهد، برای شرکت در عزاداری سید الشهدا(ع) به آنجا می رویم. ذاکرانش بچه های محله اند. شیخ مسجد هم یک طلبه جوان بیست و سه چهار ساله است. آنها خالصانه و به قدر وسعشان می کوشند، اما به نظرم جلسه آنگونه که باید، نمی شود؛ موضوعات سخنرانی آشیخ، چندان متناسب با حال مخاطبان نیست؛ در یکی از شبهای محرم، درباره تحریم شطرنج سخن می گفت و در شبی دیگر درباره عدم تحریم گوشت اسب و... . یکی از حاضران در سخنرانی به شوخی می گفت: «آشیخ همان درسی را که صبح در حوزه خوانده، شب به ما تحویل می دهد!»

من پیشتر فکر می کردم که با این شرایط، و وقتی فرصت نمی کنیم در یک جلسه دیگر هم شرکت کنیم، آیا بهتر نیست به جای این جلسه، در جلسه دیگری شرکت کنیم؟ در این صورت، مسجد غریب تر نمی شود؟ و ...؟

اما حالا فکر می کنم مهم اینست که مجلس سید الشهدا خالی نماند. البته که اگر آشیخ فضای حال و مقام را در سخنرانی در نظر بگیرد، و این فرصت مهم را برای رشد دادن مردم غنیمت بداند، بهتر است. کسی هم که از مضمون سخنرانی ها راضی نیست، باید با مطالعه شخصی، این کمبود را جبران کند. اما با این همه، مجلس سید الشهدا هر جور که باشد، مجلس سید الشهداست. هر کس در هر مجلسی که برایش مقدور است، شرکت می کند و نتیجه با خداست: {لَا تَدْرُونَ أَیُّهُمْ أَقْرَبُ لَکُمْ نَفْعًا} [النساء: 11]   

با سلام خدمت همه دوستان و با تشکر از خانم دکتر رستمیان که زحمت مطلب در پست قبلی رو کشیدن؛ البته منتظر دیگر مرقومات و رهنمودهای ایشون و دیگر دانش آموختگان عزیز دانشکده هستیم.

شبهه ای که به نظر ایشون و برخی دیگر از دانشجویان پیش اومده بود خدمت سرکار خانم دکتر حسینی عضو محترم هیأت علمی دانشکده منعکس نمودیم و ایشون هم لطف کردن و بصورت ذیل مطلبشون رو شرح و تبیین نمودن:

«سلام به همه دوستان عزیز که با توجه و یا نقد مشفقانه بنده رو مورد لطف قرار دادند. چند وقت پیش (دو روز قبل از عاشورای حسینی) در جلسه کارکنان دانشکده مطالبی را به اقتضای جمع حاضر که همه اهل مجالس عزاداری و محبین حضرات اهل بیت : بودند، مطرح کردم که البته از همان روز بنا شد بطور مجازی هم منعکس بشه. بنابراین بعد از جلسه از بنده خواسته شد خلاصه مباحث را مکتوب کنم که در فرصتی چند دقیقه ای این کار رو انجام دادم. لذا نکته اولش که یکی از آسیبهای عزاداری بود، از شدت ایجاز مخلّ شده و مقصود را وارونه جلوه داد:

تکرار و حضور زیاد در مجالس اهل بیت (علیهم السلام)، گاهی اوقات عظمت مصائب و سوز بلایای ایشان را در وجود ما می کاهد و نوعی بی تفاوتی و قساوت را در وجود ما نمایان می سازد که در این صورت می بایست طبق فرمایش معصومین (ع) تا حد حضور قلب کامل و انکسار قلبی در این مجالس حضور یابیم.

بنابراین لازم است به این شرح اصلاح و تبیین کنیم که: در جمله بالا که در صدد آسیب شناسی است و اصل آسیب شناسی یا پاتولوژی مال اموری است که نفس شان خوب و لازم و حتی حیاتی است. مثلا آسیب شناسی تفسیر به این معنی نیست که تفسیر بَده !!!! یا آسیب شناسی روایات !! یا آسیب شناسی قلب!!!.....ولیکن این امور مثبت و ضروری دچار افات و بیماری هایی میشن که شناسایی و درمانش به کارکرد بهتر اون کمک می کنه.

پس هرگز خود حضور و تکرار اون در مجالس اهل بیت نفی و خدشه نشده بلکه منظور اینه که اگه این مؤانست ها موجب بی تفاوتی بشه باید به فکر درمان بود. مثالش هم برای روشن شدن مقصود، اوقاتی است که در اتومبیل با منزل نوار مداحی یا روضه پخش میشه و سوزناک ترین مصائب اهل بیت : را بیان میکنه و ما داریم به غفلت و صحبت و بی خیالی طی می کنیم!!! این آسیب های جبران ناپذیری به روح و ارتباط ولایی مون میزنه.

البته در انتها راهکاری ارائه دادم که بیش از پیش موجب شبهه و بدفهمی مطلب شد و به این شکل شرحش میدم که : همانطور که در مورد مستحبات فرمودند به اقبال دل و شوق عبادی توجه بشه و هنگام عدم آمادگی به واجبات اکتفا بشه، در امر عزاداری هم زمان بی توجهی و مشغله هایی که باعث میشن مصبیت رو بشنویم اما هیچ اندوه و واکنش مناسبی (حتی تباکی) نشون ندیم ، نباید اون مطالب عظیم رو که لقد عظم فی السموت علی جمیع اهل السموت در معرض وهن و بی تفاوتی قرار بدیم. پس کلمه حضور قلب کامل رو که مسامحتاً آمده باید برداریم و توجه و انکسار دل که مراتب متعددی داره بذاریم.

تذییل: تباکی یعنی اشک نداری اما دلت سوخته یا دوست داری بسوزه و تظاهر به گریه کنی که حتی اینم خوبه.

نهایتاً از دوست عزیزم تشکر میکنم اما در پرانتز بگم که پررنگ ترین مطلب اون نوشته هم این فرازش نبود!!!! »

دوستان در صورت تمایل می تونند سخنرانی خانم دکتر حسینی رو از اینجا دریافت و گوش کنند. حجم: 6 مگابایت

چند وقت پیش بعد از مدت ها به وبلاگ سری زدم و با کمال تعجب با مطلبی مواجه شدم که اصلا در شان جامعه قرآنی و دوستان من نبود و بعد از اون با توجه به مشغلات فراوانی که توی این برهه مواجهم سعی کردم بحث غیر علمی مطرح شده را نقد کنم : اصل مطلب، راجع به آسیب مجالس عزاداری بود و نکته پر رنگ اون، اینکه:«تکرار و حضور زیاد در مجالس اهل بیت (علیهم السلام)، گاهی اوقات عظمت مصائب و سوز بلایای ایشان را در وجود ما می کاهد و نوعی بی تفاوتی و قساوت را در وجود ما نمایان می سازد که در این صورت می بایست طبق فرمایش معصومین (ع) تا حد حضور قلب کامل و انکسار قلبی در این مجالس حضور یابیم.» 

انتشار این مطلب در فضای مجازی از سوی جامعه متدین، واقعا...آخر حد حضور کامل قلب چیست؟ اگر این قید را همین قدر پر رنگ شرط حضور بدانیم اول از همه، من که مادر دو تا بچه ام، باید تو خونه بمونم و تازه آن کسی هم که قبل از حضور در یک مجلس معرفت و انکسار قلبی آن چنانی ندارد یابد نرود و ما هم نباید کاری داشته باشیم که شاید به برکت حضور در مجلس و معرفتی که پیدا می شود تحولی در وجودش رخ بده، اصلا دوستان به نظر شما اصل حضور در یک مجلس به شرکت در آن است یا اینکه به شرط و شروط های قبل از اون.دوستانی که من را می شناسند می دونند که من خودم شخصیت منتقدی دارم اما  بزرگان همیشه گفته اند کهاز عزاداری‌ها به گونه‌ای انتقاد نکنید که خدای ناکرده مردم از اصل برپایی آن دلسرد شوند زیرا برپایی مراسم ماتم در سوگ خوبان و اولیاء خدا امری است که ریشه در قرآن و سیره‌ی نبوی(ص) و سیره‌ی امامان(ع) دارد و این عزاداری ها مصداق مودت اهل بیت(ع) است.یک روایت مهم:

قال الصادق(علیه السلام) :«نَفَسُ الْمَهْمُومِ‏ لَنَا الْمُغْتَمِّ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ‏ وَ هَمُّهُ لِأَمْرِنَا عِبَادَةٌ ...»: الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏2 ؛ ص226

نفس کشیدن کسى که براى ما اندوهگین است و براى ستمى که بما شده غمگین است، تسبیح میباشد، و همت گماشتنش براى امر ما عبادتست‏.

امام خمینی: در تبین این روایت فرموده اند:

حتی آن (کسی) که به صورتش، یک حال حزن می دهد و صورت گریه دار به خودش می دهد، این (فرد) دارد نهضت را حفظ می کند.

 در بحار الانوار مجلسی احادیث فراوانی درباره اهمیت عزاداری امام حسین ـ علیه السّلام ـ وارد شده[مجلسی، بحار، ج 44، چ دوم، بیروت، دار الوفاء، 1403، ص 278‌ ـ 296.] مجموعاً 38 روایت فقط در بحار از منابع مختلف گردآوری شده است که می‌توانید مراجعه کنید و درباره اهمیت عزاداری امام حسین ـ علیه السّلام ـ و پاداش آن و دباره لعن دشمنان آن حضرت تقریباً نزدیک به 25 عدد روایت معتبر از منابع مختلف آمده است که انسان با تدبر در آنها به عظمت و اجر معنوی عزاداری امام حسین ـ علیه السّلام ـ واقف می‌شود.[ همان، ج 44، ص 297 ـ 306] .

دوستان به قول اون مجری معروف، مراقب خوبی هاتون باشید.

 دکتر حکیمه حسینی از اساتید هیأت علمی دانشکده تربیت مدرس قرآن مشهد در هشتادمین جلسه مشترک کارکنان و اساتید هیأت علمی این دانشکده اظهار کرد : غایت و هدف اصلی مجالس عزاداری محبت اهل بیت(ع) ، الگو پذیری و پیروی عملی است.
دکتر حسینی ضمن عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری اباعبدالله الحسین (ع) ، عادت و بی تفاوتی را اولین آسیب عزاداری اهل بیت (ع) عنوان نمود.
وی در این خصوص افزود: تکرار و حضور زیاد در مجالس اهل بیت (علیهم السلام)، گاهی اوقات عظمت مصائب و سوز بلایای ایشان را در وجود ما می کاهد و نوعی بی تفاوتی و قساوت را در وجود ما نمایان می سازد که در این صورت می بایست طبق فرمایش معصومین (ع) تا حد حضور قلب کامل و انکسار قلبی در این مجالس حضور یابیم. 
ادامه مطلب...