باسلام
جدا.
سرنوشت را هرگز نتوان از سرنوشت.

سلام متاسفانه ما هميشه به فکر فرداييم و روز خود را فداي فرداي ميکنيم که شايد فردا باشد و ما نباشيم.

...من شدم خلق كه با عزمي جزم
پاي از بند هواها گُسَلَم
گام در راه حقايق بنهم
با دلي آسوده
فارغ از شهوت و آز و حسد و كينه و بخل،
مملو از عشق و جوانمردي و زهد
در ره كشف حقايق كوشم،
شربت جرأت و امّيد و شهامت نوشم،
زره جنگ براي بد و نا حق پوشم
ره حق پويم و حق جويم و پس حق گويم
آنچه آموخته ام
بر دگران نيز نكو آموزم
شمع راه دگران گردم و با شعله ي خويش ،
ره نمايم به همه گر چه سرا پا سوزم.
من شدم خلق كه مثمر باشم...