سلام رايت مي گي چه روزايي بود حالا ان شاء الله به زودي بهتر هم مي شه، ياد همه ي استاداي خوب قديم به خير استاد نظري توکلي،احمدزاده، رجبي، محمدزاده(فقط يک ترم باهاش داشتيم ولي خوب بود)، خانم سرابي،آقاي سرسرابي(چقدر اذيتش کرديم)، استاد حکيم باشي(انصافا هر چي الان تو ترجمه متون قدريم مديون متن هاي عربي بود که با اينا مي گذرونديم)خانم کاشاني(که انصافا هنوز استاد مثل اون در ادبيات عرب نديدم)خانم آرام،دکتر علمي،آقاي موسوي و... خدا آقاي دکتر سيدي علوي رو هم بامرزد.

سلام قبول کنيد که اگه يکم بيشتر فکر ميکرديد شايد مطلب زيباتري از کار در ميومد چون که پيشرفت بعد از ده سال والبته يازده سال چيز شاقي نيست اما موفقيت دانشجوها بيشتر که مربوط به خودشونه هرچند که محروميت هاي دانشکده هم در موفقيت اونها بي تأثير نبوده به هرحال.. بايد اينم يادمون بمونه که دانشگاه هاي قرآني نبايد در يک حکومت شيعه و علوي محروم ترين دانشگاه ها باشه و آخر سخن خدا کنه هر کجا که هستيم فقط عاقبت بخير بشيم و هر موصوع را از تمام جهات برسي کنيم با تشکر

ما که تو اون دانشکده پير شديم ....
ولي خدا بيامرزه آقاي دکتر سيدي علوي رو
شادي روحش صلوات

با سلام و آرزوي توفيقات و پيشرفت روزافزون براي دانشکده و دانش آموختگان؛ ظل توجهات صاحب «کتاب الله» و حضرت ثامن الحجج (عليهم السلام) و ولي عصر (عج الله تعالي فرجه الشريف)

سلام.
خوش آمديد.
سرگذشت مختصر و آموزنده اي از دانشکده بود. ممنون.

سلام.
براي رسيدن به آينده مطلوب ، فقط بايد تلاش كرد .
به روزم و منتظر . . .

همينطوره , دانش کدتون , بيشتر شبيه , يه مدرسه بود , تا دانشگاه , ولي نتايج خوبه دانشجويان , همين حرف شما رو ثابت کرد , البته از استاداني که بي توجه به دانشگاه و شرايطش , و بعه عشق دانشجويان قراني به تدريس ميپرداختن هم نبايد غافل شين