دکتر حکیمه حسینی از اساتید هیأت علمی دانشکده تربیت مدرس قرآن مشهد در هشتادمین جلسه مشترک کارکنان و اساتید هیأت علمی این دانشکده اظهار کرد : غایت و هدف اصلی مجالس عزاداری محبت اهل بیت(ع) ، الگو پذیری و پیروی عملی است.
دکتر حسینی ضمن عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری اباعبدالله الحسین (ع) ، عادت و بی تفاوتی را اولین آسیب عزاداری اهل بیت (ع) عنوان نمود.
وی در این خصوص افزود: تکرار و حضور زیاد در مجالس اهل بیت (علیهم السلام)، گاهی اوقات عظمت مصائب و سوز بلایای ایشان را در وجود ما می کاهد و نوعی بی تفاوتی و قساوت را در وجود ما نمایان می سازد که در این صورت می بایست طبق فرمایش معصومین (ع) تا حد حضور قلب کامل و انکسار قلبی در این مجالس حضور یابیم. 
 عضو هیأت علمی دانشکده تربیت مدرس قرآن مشهد کم اعتنایی به شعائر و واجبات دینی را از دیگر آسیب های عزاداری بیان نمود و اظهار کرد : گاه عده ای با این تصور که، محبت و گریه بر امام حسین (ع) کلید سعادت و کفاره گناهان بوده، نسبت به انجام تکالیف شرعی کم اعتنایی می نمایند؛ در حالی که حضرات معصومین (ع) برای اقامه شعائر دینی قیام نمودند. 

وی جهل و تکفیر را سومین آسیب در این خصوص برشمرد و  بیان کرد : غرور ناشی از محبت و عزاداری فرد ، گاهی سبب نگاه های انحصاری و تکفیری می شود که افراد دیگر را به کوچکترین خطایی و یا به خاطر برخی مسائل ظاهری، خارج از ولایت اهل بیت (ع) گمان می کند.
نفر دوم مسابقات حفظ کل قرآن کریم اساتید کل کشور در سال90 ، بت سازی و کم رنگ نمودن نقش الگویی اهل بیت(علیهم السلام) را از دیگر آسیب های جدی برخی از عزاداران برشمرد و افزود : غایت و هدف اصلی مجالس عزاداری، محبت اهل بیت(علیهم السلام)، الگو پذیری و پیروی عملی است. 
وی تصریح کرد : اگر به گمان و اعتقادات برخی که ایشان را با هاله ای از شخصیت الهی و غیر بشری ، غیر قابل دسترس جلوه داده و با این جمله مشهورِ «ما کجا و اهل بیت کجا؟، ما کجا و امام حسین کجا؟... » امکان بهره گیری هدفمند را نفی می کنند، توجه کنیم ، از این هدف بازمانده ایم. 
 دکتر حسینی آخرین آسیب در عزاداری اهل بیت (ع) را عدم استفاده عملی عنوان نمود و گفت : اگر آهن یا فلز دیگری را هزاران بار در دمای معمولی ضربه بزنند تا تغییر شکل دهد،  چنین اتفاقی نمی افتد ؛ اما همین فلز در کوره ، تحت دمای بالا فرم داده شده و هر شکلی را می پذیرد. گریه و عاطفه نسبت به امام نیز اینگونه است. متاسفانه برخی از ما هر بار در این کوره داغ می شویم اما بدون دست بردن به شکل نفسمان ، از آن بیرون آمده و سرد می شویم که در این حالت بهره وافی را از این حقیقت برین نبرده ایم.